hayat şu hiç bir türlüsünü anlamadığım kart oyunlarından biriymiş meğersem. şu an pekala sıkıyo olabilirim belkli ama galiba ben hiç bir zaman kartlarımın arkasını çevirerek oynayamıyorum. 41nolu pencere kenarında, bir odun gözetiminde, bana bunları yazdıran, adını imgelemime altın harflerle kazıdığım sevgilim, ben seni mütemadiyen birilerinde görüyorum da, kartların aksine, sırtın hep bana dönük.
ve beybi,
ahh bi göz göze gelelim, o zaman yaktım çıranı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder