"WHEN they’re not samba dancing and scoring outrageous free-kicks, Brazilian footballers love nothing more than to show off their trouser snakes on webcams. Nothing like discretion, then.
Ronaldinho (pictured), Man City’s Elano and AC Milan’s Alex Pato are among those who have been caught getting naked online. "
Bi yerden haber alıp yapıştırmanın neresi güzel demeyin, ölüyorum gülmekten. İşte Elano transferinin de en çok burasını seviyorum. Burası derken getirdiği skandallar. SÇS Sporx
Dün gece izlediğim Jeux d’enfants filmi için “Ayy çok romantik çiftler yaa!”, “Off niye gitti salak?” gibi aman aman açıklamalar yapamayacağım malesef. Sonuçta 3 sap (deniz, soner, cüneyt) oturduk, romantik komedi izledik. Sinema salonlarında, öğrenci evlerinde, bu filmin önkoşulu olan çift olma durumunu sağlamıyorduk, haliyle de çok daha farklı bir süreç yaşadık. Bu yüzden kendimde çok fazla söz söyleme hakkı göremiyorum, ama şunu da söylemeden edemeyeceğim: Film bittiğinde içimde kocaman karanlık birşey oluşmuştu. Bazı şeyler yapıyor bunu bana. Orijinal bir çift olabilir, ama ben 2 kişiden ibaret ilişkilere karşıyım (threesome gibi iğrençleşmeyin), yoksa hayat mı demeliyim. Bana bencilce geliyor, bilemiycem. Bu yüzden bugün izlediğimiz Ice Age 3 iyi mi iyi geldi. Öte yandan 3D sinemaların kötü yanı birbirini dürtüp ekrandakini yakalayacakmışçasına öne atılan insanlar. İlk başlarda herkeste oluyor bu evet; ama ben bir zamanlar yaptım, sonra da pişman oldum, yapılmaması gerektiğini farkettim. Neden her insan teker teker bu hissi tecrübe etmek zorunda ki? Sonuçta bilim denen şey üst üste koya koya gidiyor değil mi? Bunu da öyle bakalım bence. Lütfen. Yarından itibaren salonlar kalifiye 3D seyircileriyle dolsun. Lütfen. SÇS
Birimiz onca yorgunluğun ardından nihayet cumartesi sabahı İzmir'e döndü. Bavulunda daha fazla eşyası, kafasında daha fazla düşüncesi vardı. Sonuçta Boğaziçi’ne daha önce hiç bu kadar yaklaşmamıştı. O gün interneti epey bi kurcaladı, yatay geçiş için tüm şartları sağladığını farketti. Boğaziçi her sene 2kişiyi alıyordu, bunlardan 1i neden o olmasındı. Sonra annesine baktı; babası, kardeşleri falan da hemen kareye daldılar. 3yıl sonra mezun olsa güzel olacağını farketti. Halbuse o Boğaziçi’ne geçerse bu ona en az 1yıla daha patlayabilirdi. Sonra ailesi de bu kararının arkasında durabileceklerini sanmadığını belirtti.
Birimiz genelde hayal kuran, ama çoğunu gerçeğe dönüştüremeyen biriydi. Komik olan da bu hayallerini yazarak ilerde her birini gerçekleştiremeyeşine ayrı ayrı pişman olacağını garantiye almak istemesiydi. Birimiz üzgündü, çünkü çok fazla risk alabileceği şartları yoktu. Başka insanların yerinde olmayı istediği pek olmazdı, ama bazen bazı arkadaşları kadar risk alabilecek fiziksel ve ruhsal koşulları olsun isterdi. Bu o anlardan biriydi. Sonraysa “Her şeyde bir hayır vardır.”a sarıldı. “Okulun mizah kulübüne de giderim, sonra heykel dersi de varmış. Hiç olmadı işletmeye geçerim.” gibi alternatif çözümlerde soluğu aldı.
Bu konu üzerinde daha fazla duramazdı; nihayetinde ondan teklif bekleyen bir otel, incelemesi gereken onca site, okuması gereken yığınla kitap, gelişmeleri yazması gereken bir mail grubu, izlemesi gereken filmler, cevaplaması gereken yığınla kandil mesajı vardı.
Bütün bunlar olurkeneyse diğerimiz, bir yere fazla basamadığı bir ayağına bir de herşeye rağmen sapasağlam olan diğer ayağına bakıyor, bir yandan da south park’ın çevrelediği bardağında bilmemkaçıncı yeşil çayını yudumluyordu. Benim hikayemde birimiz bendim, diğerimiz did. Onunkindeyse vaysavörsa.
En son Beyonce dinlediğimde Jennifer Lopez’e çok tavdım. Bugün yeni albüm çıkardığını gördüm, ona, o sesine yine tav oldum. Az önce de kendimi Beyonce dinlerken buldum. Ha yeri gelmişken de söyleyeyim, 20yıl falandır şu dünyadayım, bir kez olsun Britney’ye sempati duymadım, duyamadım.
Aslen 2gün öncesi itibariyle küçük kardeşimin mahalle takımına nispeten daha profesyonel bir futbol takımına başlayışını ilan etmeyi planlıyordum. Bundan önceki belediye başkanımızın tutaklanmadan önce bize yaptığı kıyaklardan biri de evimize nazır bi stadı hizmete açmaktı. Bu da ilçe takımımızın buraya taşınması gibi kaçınılmaz bir sonucu beraberinde getiriyordu. Herneyse. Çocuk 2maçta 2gol attı. Boru değil. Ve attığı goller takımının tek golleri. Bi de böyle düşünün. Bu yazıyı da aslen onun için yazacaktım ki ilerde çok büyük bi futbolcu olduğunda bu yazıyı bi yerlerden çıkarıp okutabilelim ona. Ben hadi abisiyim, zaten doğuştan primliyim(onun doğuşu), ama size de bir güzellik yapayım istedim. Bakın söylüyorum, Türk futbolunun İbrahimovic’i geliyor. Bu ismi aklınızda tutun: Barış.
Şuraya getiyorum, birazcık zeki olan okur “neden bu adam 2gün önce bunu yazmadı acaba?” diye en azından kendine bi sorar. Bi uyarıyla başlamak istiyorum: 3çocuk doğurmayın. İlkin çok değilmiş gibi geliyor ama 3, 3, 3 derken gidiyor bu. Mesela biz üç kardeşiz. Bugün hepimiz de çocuk sahibi olabilmek için gerekli olan bütün koşulları sağlıyor olsak ve 3er çocuk sahibi olsak. 9insan demek bu arkadaşlar ve annem ile babamın birer Mardinli olarak bana ilk öğrettikleri şey bu 9insandan birinin burnunun kanamasında tansiyonumun çok yükselmesi veya kalbimin teklemesi gerektiği (biri birinin sonucu olabilir, bilemiycem.). Nereye bağlıyorum; işte tam yazacağım gece kuzenimin dükkanında klimadan ufak bi yangından çıkmış, bundan malları kurtarayım derken ayağını sakatlamış. Bunun haberi bizim eve telefon aracılığıyla takdir edersiniz ki böyle gelmiyor, transfer piyasası gibi bir sülalem var. Telefonda sadece çığlıklar duyan annem de aynı çığlıkla kalabalığın içine karışıyor ve bana da birşey bilmeden yıkılmak düşüyor. Öte yandan bu kuzenimin iki kız kardeşinin yakın semtlerde yaşadığını ve ikisinin de hamile olduğunu ve hatta birinin düşük tehlikesiyle hastanede yattığını, bu sırada Mardin’de ikamet eden teyzemin ve ona ek olarak babamın yüksek tansiyonunun olduğunu, aynı zamanda babamın kuzenimin hem eniştesi hem de amcası olduğunu belirtmek isterim. Sonra yazmayınca yazmadı oluyor.
