kor değil abicim o; köz.

Eğer yaşınız çok ilerlemediyse veya çevreniz normal bi çocuğunkinden çok daha farklı değilse eski arkadaşlarla biraraya geldiğinizde şimdikinden daha yüzeysel kaygılarla sohbet edebiliyorsunuz ya, işte onu seviyorum. Hepimiz ama hepimiz böyle şeyler ihtiyaç duyuyoruz, lakin farkında değiliz. Kendini birilerinden daha az yüzeysel görme durumuna gelinceyse; elbette birileri birinden daha yüzeysel olacaktır. Canın çok sıkılınca uyu diyenleriniz olabilir ama ben uyumayı gözlerim kapalı geçirdiğim vakitler olarak gördüğüm için sevmiyorum. Oysa msn iletisine "has nothing to write" yazacak evrensellikteki arkadaşım için dünya ne de güzel. Benim için o kadar güzel olmayabilir ama en az intihar edilmeyecek kadar güzel. Sonra ben küçükken babama kıl olunca camdan atlayayım diye düşünürdüm. Şimdi misal o tarz bi intihara kalkışamam. Sonuçta yükseklik korkum var ve ağlayarak atlandığı nerde görülmüş? İntihar dediğin, gözüpek insanın yapacağı şey ve ben özel araç kullanma fikrinde bile duraksayan bir insanım. Dahası dün kendi ellerimizle yaptığımız mangalın bugün bile ağızdan gitmeyen tadını düşününce kendimi Allah'a havale etmeye karar verdim.