bi yastıkta kocasınlar.

Heidi ve sevgilisinin yıldönümü bugün.bu yazı da onlara ithafen.

resimdeki yastığı heidi, yazısından elyafını doldurmasına kadar, kendi yaptı. oralarda bi yerlerde kızlar kalkıp aa ne var bunda triplerine giriyorlarsa dahi, biz erkeklerin-terzileri tenzih ediyorum burada-buna, bundaki şirinliğe, orijinalliğe ucundan kıyısından köşesinden yaklaşabilecek bir şeyi yapma ihtimallerinin düşüklüğü benim davamda ne kadar da haklı olduğuma delalet ediyor adeta. uzun kocaman bi yastık bu, bizim evde pabucu çoktan dama atılan, üzerinde iki kişinin rahatlıkla kocayabileceği, o sert, yünle ağzına kadar doldurulmuş yastıkların modernize olmuş versiyonu bi nevi. ama neresinden bakarsan güzel, eğlenceli, bizim heidi kokan bi şey velhasıl.

İkisiyle de ayrı ayrı muhasebesi olan belki de tek insan olan, hatta onların tanışmasına (kazara) vesile olan ben, şimdi bulunduğum yerde ikisine ayrı ayrı bakamıyor olmaya çok yakınım. bunlar bu okulu beraber devirir, hatta bitmesine müteakip evlenir, hatta belki heidi’ye kalsa yarına evlenir diyebildiğim sayılı(1) çiftten biri, dostlardan ikisi. birbirleri için yaptıklarına bakmak bile yeterliyken, ellerinde olsa yapabileceklerini de bilince insan, önceki bölümlerde izlediği çoğu ilişkinin üstünü çiziktiriveriyor.

Arkadaşa ihtiyacımın tavan yaptığı şu sıralar, birbirinden değerli vakitlerinde bana da yer ayırıyor olan; sevilmeyesi onca karakteristiği üzerinde taşıyan, hep çok hep boş hep gayriciddi bu bünyeyi tahammülü “Yaratılanı severiz yaradandan ötürü.” felsefesine binaen sonuna kadar götüren bu iki insana kucak dolusu sevgiler benden. çok yaşasın bu adamlar. bi yastıkta kocasınlar heidi’nin de dediği gibi.