"bence bmc" diye bitirdiği yazısıyla bana bloga başlarken ki yazılarımı hatırlatan yılmaz özdil'in 70 milyona kendini izmirli hissettirişini ayakta alkışladım. gözlemlediğim kadarıyla çoğunda "double-space" tercih ettiği yazılarının aksine izmirle ilgili konuşurken 3ün 5in çok güzel hesabını yapmış, bize izmirle ilgili söyleyecek birşey bırakmamıştı. öte yandan benim de "gevrek" ve "çiğdem" dışında hiç bir kavramda çok diretmediğim düşünülürse onun hürriyet'te yazması en az benim züğürdünçenesi'nde yazmam kadar isabetli bir gelişme olmuş gibime geliyor. ertesi güne "öss sınavımın" olduğu düşünüldüğünde, sadece ismi-başlıklı bir yazı yazmak için beni yerimden kaldıran izmir'e ankara ne kadar hürmet etse azdır. kızları çok güzel diye veyahut insanları çok güzel diye söylemiyorum, hatta buna da canı gönülden inandığım söylenemez, ama ankara'da bulunduğum zamanlar sırf bir zamanlar izmir'de bulunduğum için ızdırap gibi geliyor bana. benzer bir şekilde coldplay'in yeni albümünde the hardest part'ı daha önce hiç bu kadar iyi bir performansını dinlemediğim için mi seviyorum yoksa ardından viva la vida geldiği için mi, bilmiyorum.
Öss'ye girmeyecek herkese hayatta başarılar diliyorum, bir yanım sizin damarlarınızdan biri kopmuştur diye haykırsa da her ne kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder